De laatste
training verliep niet zo vlot als ik gehoopt had. Een wedstrijdvorm met 4
aanvallers en 2 verdedigers en we kregen de bal niet rondgetikt en de 2
verdedigers konden te veel scoren. Vrijlopen, coachen en juist passen, meer
niet. En zoals ze zeggen, je speelt gelijk je traint. Het eerste kwartier was
dan ook niet om aan te zien. De enig actie die we opgezet kregen was via
Varujan die helemaal vanop de rechtse back oprukt en kon schieten op doel maar
de keeper dook goed naar de hoek. Yoren kon in de rebound trappen maar de
keeper stond weer paraat. We lagen zeker niet onder maar we dribbelden te veel
(Milan!) en kregen de passen niet juist genoeg getrapt. Uit 2 tegenaanvallen op
het einde van het kwartier (11’ en 13’) werd er met vollen tip van ver gescoord
en we moesten met 0-2 even rusten.
Het duurde
nog even voor onze U10 het ritme te pakken kregen en Yoren schoof in de vierde
minuut een vrije trap laag binnen (1-2). Het leek onze jongens goesting te
geven want de kansen kwamen nu in sneltempo. Na wat moeilijk communiceren
trapte Emrullah de volgende vrije trap stevig op doel en Emiel kwam net te laat
voor de rebound. Ook Milan probeerde van ver eens een schot te lossen maar dit
zoefde naast. We kregen meer en meer ruimte en in minuut 8 komt Arthur alleen
voor doel maar hij besluit op de keeper en Emiel mist onbegrijpelijk nog de
rebound. Emiel zou weer een dijk van een match spelen waar zijn snelheid een
belangrijke rol speelt maar zijn passen en schoten missen nog kracht en
richting. Alleen voor doel mist ook hij een kans. Maar uiteindelijk (14e
minuut) worden we toch beloond na weer een sterke individuele actie van Emiel
die Arthur bereikt en hij schiet mooi in de hoek binnen (2-2). Dat was de krak
bij Overmere en helemaal tegen de achterlijn gedrukt moeten ze nog 2 doelpunten
slikken in de laatste minuut. Emrullah schiet op de paal en Emiel is er bij de
pinken bij om binnen te trappen in rebound (3-2). En ook Milan zag een zwakke
trap met rechts toch rot van effect door de benen van de keeper belanden (4-2).
Sterke laatste 5 minuten en vooral heel goed gespeeld van Arthur die de
balletjes in de spits snel aannam en juist verder speelde.
Net zo snel
als wij de match in hand namen, konden we de match ook terug uit handen
verliezen. Na 40 seconden stonden Tuur en Miel te veel afstand toe en schoot
Overmere de bal van opzij in de hoek (4-3). Dat was wel het laatste wapenfeit
en Yens heeft voor de rest enkel een paar keer snel moeten uitkomen maar geen
saves moeten doen. Aan de overkant konden we via Yoren en Soefian een aantal
kansen niet stevig genoeg binnenduwen. Varujan echter recupereert een
weggetrapte bal en schiet hoog in doel binnen (5-3). Op corner zoeken Yoren en
Soefian de combinatie met een aflegger naar Miel die via de deklat over trapt.
Varujan domineert op het middenveld en ziet zijn schot afwijken en in doel gaan
(6-3).
Het vierde
kwartier is ook weer alles Bazel wat de klok tikt. Al wil ik af en toe nog meer
ballen zien rondtikken en spelers als Emrullah, David, Varujan, Soefian en
Milan zoeken nog te weinig de combinatie. Andere spelers zoals Miel, Yoren,
Arthur zoeken te weinig de ruimte bij balbezit. We diepten de score wel verder uit.
Emiel kon op een doorsteekpas van Milan goed doorzetten en 7-3 maken. Miel
schoot een 2e keer deklat over op een bal van rechts. Emiel bleef
mooie acties maken en zette Jonas deze keer alleen voor doel die hard
binnentrapte (8-3). En een onvermoeibare Emiel beloonde zichzelf met een derde
goal na goed storen (9-3). Jonas en Arthur vervolledigden de score en het werd
11-3.
Het is voorlopig
de eerste competitiematch en die wonnen we vanaf het tweede kwartier
gemakkelijk. Nog af te wachten of de andere ploegen meer gewicht in de schaal
kunnen leggen. Overmere liet althans weinig combinaties zien en trapte de bal
veel te veel in het niets naar voor. Proficiat U10 van Bazel!
