Hoe kan
een trainer ontevreden zijn met een uitslag als 14-4 waarbij iedereen eens gescoord
heeft. Wel, het was een wedstrijd met 2 gezichten waarbij het gezicht uit de
eerste helft maar heel zuur en verwrongen stond en de tweede helft al licht
begon te glimlachen. Tielrode stond zeker niet met het sterke Tielrode van
vorig jaar op het plein. Weinig pit, snelheid en stevigheid. Enkel de laatste
man kon met de bal aan de voet onze “trage” spitsen Milan en Soefian even
voorbijlopen maar dan volgde er meestal een hoge bal naar voor in plaats van
rustig uit te voetballen met een mannetje meer.
We
begonnen traditioneel dus met een tegengoal nadat we eerst 10 minuten op de
helft van Tielrode speelden maar de ene kans na de andere verkwanselden met
flauwe schoten, slechte controles en te lang wachten om een voorzet te geven. De
tegengoal was een hobbelballetje van ver nadat ik al 2 keer had gezegd dat de keeper
niet op 2 meter van de laatste man mocht staan...zo zie je de bal niet aankomen
natuurlijk. Niet alleen Miel maar ook de rest van de ploeg negeerde elke
instructie van de trainer. Er werd niks gepraat tegen elkaar en zelfs
basiszaken als naar de bal toelopen werden vergeten zodat het maar een statisch
boeltje voetbal was. Bij ingooi weglopen naar de aanvaller zonder naar de bal
kijken, passen geven zonder te weten naar waar je trapt en voorzetten trappen
met 2 verdedigers voor je waar je de bal nooit langskrijgt...Milan, Yani en
Emiel lieten een hele bleke nadruk achter en het was Varujan die als laatste
man de bal moest aannemen, oprukken en met een ver afstandsschot boven de
keeper moest gelijkmaken. Als kers op de taart liet Miel een terugspeelbal
onder zijn voet glippen zodat we dit eerste kwartier met 1-2 verloren en met
schaamrood op de wangen even gingen rusten. En om eerlijk te zijn, dit was het
slechtste kwartiertje voetbal dat ik al gezien heb van onze jongens. Die 6-1 in
het 3e kwartier vorige week tegen Melsele was Melsele gewoon stukken
beter maar dit Tielrode had amper iets laten zien en zelfs geen 1 keer bewust
naar de goal getrapt...onwaarschijnlijk om dan achter te staan met 2 goalen!
Soit,
alles even ingepeperd en iedereen vervangen. In het aanvallende compartiment
bleef het nog vrij zwak maar Yani in de goal en Emrullah achteraan hielden het dicht
en gaven goede passen. Yoren kon de gelijkmaker maken met een schot op de
keeper die zwak reageerde en Miel en Soefian voerden de score op. Een hard
schot op een slechte pas van Yani (en Soefian die onvoldoende naar de bal
toekwam) deed ons rusten met 4-3 (3-1 in het 2e kwartier). Nog
altijd niet het beste niveau, zeker het positiespel was erbarmelijk zodat we
een aanvaller 10m achter ons laten in balverlies! Hetzelfde pijnpunt: niet
spreken en coachen tegen elkaar!
De tweede
helft zagen we een heropleving van Bazel en begonnen er mooie combinaties en
goede controles en schoten te komen. Soefian maakte zijn 2e goal (5-3)
en Emiel liet met 2 stevige en knappe schoten zien dat hij wel kan afwerken (7-3)
al blijft zijn controle en juiste pas een groot werkpunt. Ook Emrullah kon
vanuit de achterste positie oprukken en scoren (8-3) en Milan maakte in
extremis toch een goaltje (9-3) nadat hij veel flankacties liet liggen door de
bal te ver van de voet. Met 5-0 in het 3e kwartier en ook 5-1 in het
4e kwartier was het een geslaagde 2e helft. Yani had 2
kwartieren in de goal zich herpakt en in de spits liet hij zich met 2 mooie
goaltjes ook opvallen. Ook Varujan mocht in de spits nog een goaltje maken en
Yoren en Miel waren ook bij de goaltjesdieven.
De
goalverdeling zegt heel veel: iedereen heeft gescoord maar er waren geen
uitblinkers. Het wordt ook duidelijk dat we individueel het verschil niet
zullen kunnen maken maar dat we dit als ploeg moeten doen door goed te coachen
en juiste passen te geven waar over is nagedacht (niet zomaar wegtrappen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten